Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

mirum quantum

  • 1 quantum

    [st1]1 [-] quantum + gén.: combien de? que de!    - quantum auri? = combien d'or?    - quantum auri! = que d'or!    - quantum terroris injecit! Cic. Verr. 5, 14: que d'effroi il inspira!    - quantum militum transportatum sit... Liv. 29, 25, 1 [int. ind.]: combien de soldats furent transportés... [st1]2 [-] relatif: que.    - (tantum)... quantum: autant... que.    - da mihi tantum aquae quantum vini: donne-moi autant d'eau que de vin.    - quantum accepisti redde: rends autant que tu as reçu.    - tantum verborum quantum necesse est: il y a autant de mots qu'il est nécessaire.    - tribues his voluminibus temporis quantum poteris, Cic. Off. 3, 121: tu consacreras à ces livres autant de temps que tu pourras.    - quantum mihi vel fraus inimicorum... vel res publica tribuet otii, ad scribendum potissimum conferam, Cic. de Or. 1, 3: tout ce que la malveillance de mes ennemis... la vie politique me donneront de loisir, je le consacrerai de préférence à écrire.    - iis plus frumenti imperabatur quam quantum exararant, Cic. Verr. 3, 57: on leur commandait plus de blé qu'ils n'en avaient récolté.    - avec nuance conséc. mihi videris tantum juris civilis scire voluisse quantum satis esset oratori, Cic. Br. 150: tu as voulu, me semble-t-il, savoir de droit civil juste ce qui suffit à l'orateur.    - en parenth. quantum importunitatis habent, Sall. J. 31, 22: vu leur acharnement.    - gén. de prix quæ mihi tanti restimanda sunt, quanti vitam æstimo meam, Cic. Fam. 15: témoignages que je dois mettre à aussi haut prix que ma propre vie.    - pluris æstimavit quam quanti erat annona, Verr. 3, 195: il évalua à un prix supérieur à celui du cours des blés.    - quanti quanti, bene emitur, quod necesse est Cic. Att. 12. 23, 3, quel que soit le prix, on fait un bon achat quand il est nécessaire. [st1]3 [-] adv.: combien, comme, que.    - quantum mutatus erat! = comme il était changé!    - tantum te amat quantum tu eum: il t'aime autant que tu l'aimes.    - quantum opere processerant, tanto aberant ab aqua longius, Caes. BC. 1, 81, 4: à mesure qu'ils avançaient dans le travail, ils s'éloignaient davantage de l'eau. --- cf. Liv. 5, 10, 5; 27, 47, 11; 32, 5, 2; Virg. En. 12, 20; Tac. An. 6, 21; H. 2, 99.    - quantum a mari recessisset, minus obvium fore Romanum credens, Liv. 21, 31, 2: croyant qu'à mesure qu'il s'écarterait de la mer, il rencontrerait moins les Romains.    - quantum juniores patrum plebi se magis insinuabant, eo acrius... Liv. 3, 15, 2: à mesure que les jeunes patriciens s'insinuaient davantage dans le peuple, d'autant plus âprement...    - phrase nominale avec les adj. n. mirum, immane, nimium, immensum: "étonnante est la quantité dont..."    - id mirum quantum profuit, Liv. 2, 1, 11: cette mesure fut étonnamment (merveilleusement) utile.    - nimium quantum, Cic. Or. 87: étonnamment.    - mirum quantum profecit: **il est étonnant combien il a progressé**, il a fait des progrès étonnants.    - nimium quantum: extrêmement.    - immane quantum: monstrueusement.    - immensum quantum: énormément.    - quantum in te est, Cic. Nat. 3, 15 (quantum potes, Cic. Att. 9, 7, 7.): autant qu'il est en toi, dans la mesure de tes moyens.    - quantum in me est: autant que je le peux.    - quantum ad te (pertinet): en ce qui te concerne.    - quantum quisque daret imperabat, Nep.: il fixait combien chacun devait donner.    - quantum Hortensio credendum sit, nescio, Cic.: dans quelle mesure on doit se fier à Hortensius? je l'ignore.    - in quantum: dans la mesure où, autant que. --- cf. Tac. D. 2; Sen. Ben. 2, 23, 1; Quint. 2, 10, 4; Ov. M. 11, 71.
    * * *
    [st1]1 [-] quantum + gén.: combien de? que de!    - quantum auri? = combien d'or?    - quantum auri! = que d'or!    - quantum terroris injecit! Cic. Verr. 5, 14: que d'effroi il inspira!    - quantum militum transportatum sit... Liv. 29, 25, 1 [int. ind.]: combien de soldats furent transportés... [st1]2 [-] relatif: que.    - (tantum)... quantum: autant... que.    - da mihi tantum aquae quantum vini: donne-moi autant d'eau que de vin.    - quantum accepisti redde: rends autant que tu as reçu.    - tantum verborum quantum necesse est: il y a autant de mots qu'il est nécessaire.    - tribues his voluminibus temporis quantum poteris, Cic. Off. 3, 121: tu consacreras à ces livres autant de temps que tu pourras.    - quantum mihi vel fraus inimicorum... vel res publica tribuet otii, ad scribendum potissimum conferam, Cic. de Or. 1, 3: tout ce que la malveillance de mes ennemis... la vie politique me donneront de loisir, je le consacrerai de préférence à écrire.    - iis plus frumenti imperabatur quam quantum exararant, Cic. Verr. 3, 57: on leur commandait plus de blé qu'ils n'en avaient récolté.    - avec nuance conséc. mihi videris tantum juris civilis scire voluisse quantum satis esset oratori, Cic. Br. 150: tu as voulu, me semble-t-il, savoir de droit civil juste ce qui suffit à l'orateur.    - en parenth. quantum importunitatis habent, Sall. J. 31, 22: vu leur acharnement.    - gén. de prix quæ mihi tanti restimanda sunt, quanti vitam æstimo meam, Cic. Fam. 15: témoignages que je dois mettre à aussi haut prix que ma propre vie.    - pluris æstimavit quam quanti erat annona, Verr. 3, 195: il évalua à un prix supérieur à celui du cours des blés.    - quanti quanti, bene emitur, quod necesse est Cic. Att. 12. 23, 3, quel que soit le prix, on fait un bon achat quand il est nécessaire. [st1]3 [-] adv.: combien, comme, que.    - quantum mutatus erat! = comme il était changé!    - tantum te amat quantum tu eum: il t'aime autant que tu l'aimes.    - quantum opere processerant, tanto aberant ab aqua longius, Caes. BC. 1, 81, 4: à mesure qu'ils avançaient dans le travail, ils s'éloignaient davantage de l'eau. --- cf. Liv. 5, 10, 5; 27, 47, 11; 32, 5, 2; Virg. En. 12, 20; Tac. An. 6, 21; H. 2, 99.    - quantum a mari recessisset, minus obvium fore Romanum credens, Liv. 21, 31, 2: croyant qu'à mesure qu'il s'écarterait de la mer, il rencontrerait moins les Romains.    - quantum juniores patrum plebi se magis insinuabant, eo acrius... Liv. 3, 15, 2: à mesure que les jeunes patriciens s'insinuaient davantage dans le peuple, d'autant plus âprement...    - phrase nominale avec les adj. n. mirum, immane, nimium, immensum: "étonnante est la quantité dont..."    - id mirum quantum profuit, Liv. 2, 1, 11: cette mesure fut étonnamment (merveilleusement) utile.    - nimium quantum, Cic. Or. 87: étonnamment.    - mirum quantum profecit: **il est étonnant combien il a progressé**, il a fait des progrès étonnants.    - nimium quantum: extrêmement.    - immane quantum: monstrueusement.    - immensum quantum: énormément.    - quantum in te est, Cic. Nat. 3, 15 (quantum potes, Cic. Att. 9, 7, 7.): autant qu'il est en toi, dans la mesure de tes moyens.    - quantum in me est: autant que je le peux.    - quantum ad te (pertinet): en ce qui te concerne.    - quantum quisque daret imperabat, Nep.: il fixait combien chacun devait donner.    - quantum Hortensio credendum sit, nescio, Cic.: dans quelle mesure on doit se fier à Hortensius? je l'ignore.    - in quantum: dans la mesure où, autant que. --- cf. Tac. D. 2; Sen. Ben. 2, 23, 1; Quint. 2, 10, 4; Ov. M. 11, 71.
    * * *
        Quantum, Aduerbium temporis vel quantitatis. Vt quantum nobis expectationis adiecit, tantum ingenii aspiret. Quintil. Autant, etc.
    \
        Quantum animis erroris inest! Ouid. Combien errent et s'abusent les esprits humains!
    \
        Fortissimus quisque e Batauis, quantum peditum erat, funduntur. Tacit. Autant de gents de pied qu'il y avoit.
    \
        Quantum, subintellecto TANTVM. Terent. Quantum imperaui, date. Autant que j'ay commandé.
    \
        Quantum ad porticus, nihil, etc. Plin. iunior. Quant au regard des, etc.
    \
        Quantum attinet ad antiquos nostros, ante, etc. Varro. En tant que touche, etc.
    \
        Quantum est adhibere hominem amicum, vbi quid geras! Plaut. O que c'est grande chose! O que cela prouffite beaucoup!
    \
        Nescio quantum tu familiaris sis: nisi actutum hinc abis, Familiaris accipiere faxo haud familiariter. Plaut. Je ne scay pas combien fort familier tu es: mais si tu, etc.
    \
        Quantum existimare possum. Cic. Selon que je puis penser.
    \
        Quantum ego intelligere possum. Terent. A ce que je puis entendre.
    \
        Quantum e vultu eius intelligo. Cic. Selon que je puis entendre à le veoir, Veu sa mine ou sa trongne.
    \
        Quantum intelligo. Terent. A ce qu'il me semble.
    \
        Quantum intellexi modo senis sententiam de nuptiis. Terent. Veu ce que, etc.
    \
        Quantum suspicor. Terent. Selon que je souspeconne.
    \
        Quantum ex tuto poterat, rem Romanam fouebat. Liu. Tant qu'il povoit sans danger.
    \
        Quantum proxime coniectura potest. Liu. Au plus pres qu'il peult.
    \
        Quantum ego illum vidi, nonnihil timeo misera. Terent. Veu l'estat en quoy je l'ay veu.
    \
        Quantum in me erit. Cic. Autant que je pourray, autant qu'il sera à moy possible.
    \
        Quantum euentu postea praedictum patuit. Sueton. Selon que, etc.
    \
        Quantum potest. Terent. Soubdainement, Hastivement, Tant qu'il peult.
    \
        Quantum potes, me certiorem inquit face. Terent. Le plus tost que tu pourras.
    \
        Quantum potero, minuam contentiones. Cic. Tant que je pourray.
    \
        Quantum maximum potuit. Plin. iunior. Tout le plus fort qu'il a peu.
    \
        Quantum plurimum salsae aquae vinum pati possit. Colum. Combien tout au plus, ou pour le plus.
    \
        Quantum queo. Terent. Tant que je puis.

    Dictionarium latinogallicum > quantum

  • 2 quantum

    I ī n.
    1) сколько, как много, насколько (q. frumenti C; q. dabitis Pt)
    in q. C etc. — насколько, поскольку
    2)
    а) какое множество, как много (q. terroris injecit! C)
    nimium или mirum q. C, L — поразительно (как) много; иногда как мало
    б) gen. pretii quanti за сколько, по какой цене, почём (quanti hortum vendĭdit? C)
    quem tu quanti facias, scio C — (Платон), которого ты, я знаю, так высоко ценишь
    quanti quanti C — по какой бы то ни было цене. — см. тж. quanti
    II quantum adv.
    насколько, поскольку (q. fieri potest C)
    q. spero Apкак я надеюсь

    Латинско-русский словарь > quantum

  • 3 mirus

    mīrus, a, um [st2]1 [-] merveilleux, étonnant, extraordinaire. [st2]2 [-] admirable.    - mirum quam (quantum) + ind. ou subj.: étonnamment, extraordinairement.    - mirum quantum profecerit (subj. parf.): il a fait des progrès étonnants.    - mirum quantum proficit (ind. parf.): il a fait des progrès étonnants.    - mirum in modum (miris modis): d’une manière étonnante.    - mirum ! ô merveille!    - mirum si (+ ind.): cela m’étonnerait que.    - non mirum si: pas étonnant que.    - mirum nisi (ni): il serait étonnant si... ne pas = très probablement, sans doute.    - mira sunt nisi (ni): il serait étonnant si... ne pas = très probablement, sans doute.    - quid mirum, si..., Cic.: faut-il s'étonner que...    - mirum mihi videtur quomodo (+ subj.): il me semble étonnant, je me demande avec surprise comment.    - mirum est + prop. inf.: il est surprenant que.    - mirum est quod, Plin.: il est surprenant que.    - mirum est ut: il est étonnant que.    - non mirum est ut: il n’est pas étonnant que.    - miri tragoedi, Hor.: tragédiens d'un talent merveilleux.
    * * *
    mīrus, a, um [st2]1 [-] merveilleux, étonnant, extraordinaire. [st2]2 [-] admirable.    - mirum quam (quantum) + ind. ou subj.: étonnamment, extraordinairement.    - mirum quantum profecerit (subj. parf.): il a fait des progrès étonnants.    - mirum quantum proficit (ind. parf.): il a fait des progrès étonnants.    - mirum in modum (miris modis): d’une manière étonnante.    - mirum ! ô merveille!    - mirum si (+ ind.): cela m’étonnerait que.    - non mirum si: pas étonnant que.    - mirum nisi (ni): il serait étonnant si... ne pas = très probablement, sans doute.    - mira sunt nisi (ni): il serait étonnant si... ne pas = très probablement, sans doute.    - quid mirum, si..., Cic.: faut-il s'étonner que...    - mirum mihi videtur quomodo (+ subj.): il me semble étonnant, je me demande avec surprise comment.    - mirum est + prop. inf.: il est surprenant que.    - mirum est quod, Plin.: il est surprenant que.    - mirum est ut: il est étonnant que.    - non mirum est ut: il n’est pas étonnant que.    - miri tragoedi, Hor.: tragédiens d'un talent merveilleux.
    * * *
        Mirus, Adiectiuum. Merveilleux, Digne d'admiration.
    \
        Mira memoras. Plaut. Tu dis merveilles.
    \
        Mira sunt, nisi inuitauit sese in coena plusculum. Plaut. C'est bien de merveille si, etc.
    \
        Mirum, Responsio aduerbii cuiusdam formam habens. Terent. - rex te ergo in oculis. T. scilicet. G. Gestire. T. verum credere omnem exercitum, Consilia. G. mirum. C'est merveille.
    \
        Ab iis longe dissentimus: nec mirum: nihil enim altum, etc. Cic. Ce n'est pas de merveille.
    \
        Non mirum facis. Plaut. Tu ne fais rien de nouveau, dequoy on se doibve esmerveiller.
    \
        De illo subditiuo Sosia mirum nimis est. Plautus. C'est une chose fort merveilleuse.
    \
        Vbi nunc est ipsus? D. mirum ni domi est. Terent. C'est bien de merveille s'il n'est au logis.
    \
        Mirum quin tua nunc me causa faciat Iuppiter Philippum regem. Plaut. Mais dommage que, etc.
    \
        Mirum vero impudenter mulier si facit meretrix. Plaut. Comme si c'estoit quelque chose de merveille, si, etc.
    \
        Mirum quantum illi viro haec nuntianti fides fuerit. Liu. C'est merveille comme on creut ce qu'il disoit.
    \
        Mirum in modum. Plaut. D'une merveilleuse sorte.
    \
        Totam miris modis nostram video turbatam familiam. Plaut. Merveilleusement.

    Dictionarium latinogallicum > mirus

  • 4 mirus

    mīrus, a, um, wunderbar, erstaunlich, auffallend, seltsam, alacritas, Cic.: desiderium urbis, Cic.: scientia pugnandi, Vell.: pravitas, Vell.: sibi mirum videri (es käme ihm wunderbar vor), quid in sua Gallia populo Romano negotii esset, Caes.: mirum quid solus secum secreto ille agat, was Wunder its's wohl, was er allein für sich besonders spricht, Plaut.: non mirum fecit, nichts Wunderbares, Ter.: nec mirum est, und das ist kein Wunder, Cic.: neutr. pl. subst., nimia mira memoras, gar zu große Wunderdinge, Plaut.: tanta mira, so große Wunderdinge, Plaut.: septem mira, die sieben Weltwunder, Lact. 3, 24, 1. – Comparat., mirior tibi videor, Titin. com. 161: quid enim hoc mirius? Varro sat. Men. 206. – Besondere Verbndgg.: a) (= θαυμαστον οἷον) mirum quam od. quantum, zum Verwundern, erstaunlich, außerordentlich, mirum quam inimicus erat, Cic.: mirum quantum ocior medicina est, Plin.: mirum quantum profuit, Liv.: mit folg. Conjunctiv, mirum quantum fidei fuerit, Liv. – b) als parenthet. Ausruf: mirum, o Wunder! Ov.: u. so quid mirum? was Wunder? Ov. – so auch nec mirum, und (es ist) kein Wunder, Auct. b. Afr. 26, 5 u. 73, 2. – c) mirum ni, es sollte mich wundern, wenn nicht usw. = ich wette, daß, ich stehe dafür, höchst wahrscheinlich, unstreitig, ganz sicher (s. Lorenz Plaut. Pseud. 1196. Wagner Ter. heaut. 663), mirum ni domi est, Ter.: mirum ni cantem? ich soll wohl gar singen? Nov. com. fr.: mirumque esse, ni iam exteriore parte castra hostium oppugnentur, Liv.: so auch mirum nisi, Caecil. com. 101. Ov. met. 7, 12: u. mira sunt, ni etc., Plaut. (s. Brix Plaut. trin. 861). – d) nisi mirumst, wenn es nicht ganz sonderbar hergeht, wenn nicht etwas uns ganz Unerratbares vorliegt, Plaut. Pseud. 1213. Caecil. com. 255. – e) mirum quin m. Konj., eig. ein Wunder, weshalb nicht = das fehlte noch, daß usw., doch wohl nicht gar, mirum quin dicat, Plaut. (vgl. Brix Plaut. trin. 495). – f) mirum est ut m. Konj., es ist wunderbar, auffallend, daß usw., sed ut in cunis fuerit anguis non tam est mirum, Cic. de div. 2, 66: nam mirum dictu, ut sit omnis Sarmatarum virtus velut extra ipsos, Tac. hist. 1, 79: mihi illud videri mirum, ut una illaec capra uxoris simiai dotem ambederit, Plaut. merc. 240. – g) mirum est ut (wie) od. quam (wie) m. Konj., mirum est ut animus agitatione motuque corporis excitetur, Plin. ep. 1, 6, 2 (vgl. 7, 9, 13): mirum est quam efficiat in quod incubuit, Plin. ep. 4, 7, 1. – h) haud mirum est m. folg. Acc. u. Infin., haud mirum est Dareum non temperasse animo, Curt. 5, 9 (26), 9. – i) miris modis, erstaunlich, auffallend, außerordentlich (s. Brix Plaut. trin. 931), odisse, Ter.: m. m. di ludos faciunt hominibus, Plaut.: laudare, Liv.: ebenso mirum in modum, Caes. b. G. 1, 41, 1.

    lateinisch-deutsches > mirus

  • 5 mirus

    mīrus, a, um, wunderbar, erstaunlich, auffallend, seltsam, alacritas, Cic.: desiderium urbis, Cic.: scientia pugnandi, Vell.: pravitas, Vell.: sibi mirum videri (es käme ihm wunderbar vor), quid in sua Gallia populo Romano negotii esset, Caes.: mirum quid solus secum secreto ille agat, was Wunder its's wohl, was er allein für sich besonders spricht, Plaut.: non mirum fecit, nichts Wunderbares, Ter.: nec mirum est, und das ist kein Wunder, Cic.: neutr. pl. subst., nimia mira memoras, gar zu große Wunderdinge, Plaut.: tanta mira, so große Wunderdinge, Plaut.: septem mira, die sieben Weltwunder, Lact. 3, 24, 1. – Comparat., mirior tibi videor, Titin. com. 161: quid enim hoc mirius? Varro sat. Men. 206. – Besondere Verbndgg.: a) (= θαυμαστον οἷον) mirum quam od. quantum, zum Verwundern, erstaunlich, außerordentlich, mirum quam inimicus erat, Cic.: mirum quantum ocior medicina est, Plin.: mirum quantum profuit, Liv.: mit folg. Conjunctiv, mirum quantum fidei fuerit, Liv. – b) als parenthet. Ausruf: mirum, o Wunder! Ov.: u. so quid mirum? was Wunder? Ov. – so auch nec mirum, und (es ist) kein Wunder, Auct. b. Afr. 26, 5 u. 73, 2. – c) mirum ni, es sollte mich wundern, wenn nicht usw. = ich wette, daß, ich stehe dafür, höchst wahrscheinlich, unstreitig, ganz sicher (s. Lorenz Plaut. Pseud. 1196. Wagner Ter. heaut.
    ————
    663), mirum ni domi est, Ter.: mirum ni cantem? ich soll wohl gar singen? Nov. com. fr.: mirumque esse, ni iam exteriore parte castra hostium oppugnentur, Liv.: so auch mirum nisi, Caecil. com. 101. Ov. met. 7, 12: u. mira sunt, ni etc., Plaut. (s. Brix Plaut. trin. 861). – d) nisi mirumst, wenn es nicht ganz sonderbar hergeht, wenn nicht etwas uns ganz Unerratbares vorliegt, Plaut. Pseud. 1213. Caecil. com. 255. – e) mirum quin m. Konj., eig. ein Wunder, weshalb nicht = das fehlte noch, daß usw., doch wohl nicht gar, mirum quin dicat, Plaut. (vgl. Brix Plaut. trin. 495). – f) mirum est ut m. Konj., es ist wunderbar, auffallend, daß usw., sed ut in cunis fuerit anguis non tam est mirum, Cic. de div. 2, 66: nam mirum dictu, ut sit omnis Sarmatarum virtus velut extra ipsos, Tac. hist. 1, 79: mihi illud videri mirum, ut una illaec capra uxoris simiai dotem ambederit, Plaut. merc. 240. – g) mirum est ut (wie) od. quam (wie) m. Konj., mirum est ut animus agitatione motuque corporis excitetur, Plin. ep. 1, 6, 2 (vgl. 7, 9, 13): mirum est quam efficiat in quod incubuit, Plin. ep. 4, 7, 1. – h) haud mirum est m. folg. Acc. u. Infin., haud mirum est Dareum non temperasse animo, Curt. 5, 9 (26), 9. – i) miris modis, erstaunlich, auffallend, außerordentlich (s. Brix Plaut. trin. 931), odisse, Ter.: m. m. di ludos faciunt hominibus, Plaut.: laudare, Liv.: ebenso mirum in modum, Caes. b. G. 1, 41, 1.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > mirus

  • 6 mira

    mīrus, a, um, adj. [Sanscr. smi; v. miror], wonderful, marvellous, astonishing, extraordinary (class.):

    mirum et magnum facinus,

    Plaut. Ps. 1, 5, 97:

    mirum me desiderium tenet urbis,

    Cic. Fam. 2, 11, 11:

    miris modis odisse aliquem,

    wonderfully, exceedingly, Ter. Hec. 1, 2, 104; so,

    miris modis, adverbially,

    wonderfully, strangely, Plaut. Cas. 3, 5, 5; id. Men. 5, 7, 50; id. Rud. 3, 1, 1; id. Merc. 2, 1, 1:

    mirum in modum conversae sunt hominum mentes,

    astonishingly, surprisingly, Caes. B. G. 1, 41:

    sibi mirum videri, quid in suā Galliā populo Romano negotii esset,

    id. ib. 1, 34.—With a foll. si:

    minime mirum, si ista res, etc.,

    Cic. de Or. 2, 13, 55:

    quid mirum in senibus, si infirmi sunt aliquando?

    id. Sen. 11, 35: mirum quam or quantum, it is wonderful how, how very, how much, i. e. extraordinarily, exceedingly:

    mirum quam inimicus ibat, ut ego objurgarem,

    Cic. Att. 15, 40:

    id, mirum quantum profuit ad concordiam civitatis,

    Liv. 2, 1; so,

    mirum ut: mirum dictu, ut sit omnis Sarmatarum virtus velut extra ipsos,

    Tac. H. 1, 79: mirum ni or nisi, it would be wonderful, I should wonder, I am very much mistaken, if not, i. e. most probably, undoubtedly, Plaut. Capt. 4, 2, 43:

    mira sunt, nisi invitavit sese in cena plusculum,

    id. Am. 1, 1, 127:

    mira sunt ni Pseudulust,

    id. Ps. 4, 7, 118; id. Trin. 4, 2, 19 Brix ad loc.:

    socer, et medicus me insanire aiebant: quid sit, mira sunt,

    I wonder what it means, it is incomprehensible to me, id. Men. 5, 7, 56: mirum ni or quin, undoubtedly, certainly: quid ploras pater? Mirum ni cantem: condemnatus sum, I wonder I don't sing, of course I ought to sing, Naev. ap. Cic. de Or. 2, 69, 278:

    mirum, quin ab avo ejus, aut proavo acciperem,

    Plaut. Trin. 4, 2, 125:

    mirum quin te advorsus dicat,

    id. Am. 2, 2, 118:

    quid mirum?

    what wonder? Ov. A. A. 3, 110.— Comp., only ante-class.: mirior inquam tibi videor, Titin. ap. Paul. ex Fest. p. 123 Müll.: quid hoc mirius? Varr. ap. Non. 135, 29.— Subst.: mīra, ōrum, n., wonders, marvels:

    nimia mira memoras,

    Plaut. Am. 5, 1, 57:

    septem mira,

    the seven wonders of the world, Lact. 3, 24, 1.—Hence, adv.: mīrē, wonderfully, marvellously, strangely, uncommonly, exceedingly (class.):

    puero municipia mire favent,

    Cic. Att. 16, 11, 6:

    factus canis,

    Plin. 35, 10, 36, § 102:

    laudare,

    id. 29, 3, 12, § 54:

    gratus,

    id. 29, 1, 6, § 13:

    afficere,

    Juv. 14, 24.—With a noun:

    mire opifex,

    Pers. 6, 3:

    mire quam illius loci cogitatio delectat,

    extraordinarily, exceedingly, Cic. Att. 1, 11, 3 (al. mire quantum).

    Lewis & Short latin dictionary > mira

  • 7 mirus

    mīrus, a, um, adj. [Sanscr. smi; v. miror], wonderful, marvellous, astonishing, extraordinary (class.):

    mirum et magnum facinus,

    Plaut. Ps. 1, 5, 97:

    mirum me desiderium tenet urbis,

    Cic. Fam. 2, 11, 11:

    miris modis odisse aliquem,

    wonderfully, exceedingly, Ter. Hec. 1, 2, 104; so,

    miris modis, adverbially,

    wonderfully, strangely, Plaut. Cas. 3, 5, 5; id. Men. 5, 7, 50; id. Rud. 3, 1, 1; id. Merc. 2, 1, 1:

    mirum in modum conversae sunt hominum mentes,

    astonishingly, surprisingly, Caes. B. G. 1, 41:

    sibi mirum videri, quid in suā Galliā populo Romano negotii esset,

    id. ib. 1, 34.—With a foll. si:

    minime mirum, si ista res, etc.,

    Cic. de Or. 2, 13, 55:

    quid mirum in senibus, si infirmi sunt aliquando?

    id. Sen. 11, 35: mirum quam or quantum, it is wonderful how, how very, how much, i. e. extraordinarily, exceedingly:

    mirum quam inimicus ibat, ut ego objurgarem,

    Cic. Att. 15, 40:

    id, mirum quantum profuit ad concordiam civitatis,

    Liv. 2, 1; so,

    mirum ut: mirum dictu, ut sit omnis Sarmatarum virtus velut extra ipsos,

    Tac. H. 1, 79: mirum ni or nisi, it would be wonderful, I should wonder, I am very much mistaken, if not, i. e. most probably, undoubtedly, Plaut. Capt. 4, 2, 43:

    mira sunt, nisi invitavit sese in cena plusculum,

    id. Am. 1, 1, 127:

    mira sunt ni Pseudulust,

    id. Ps. 4, 7, 118; id. Trin. 4, 2, 19 Brix ad loc.:

    socer, et medicus me insanire aiebant: quid sit, mira sunt,

    I wonder what it means, it is incomprehensible to me, id. Men. 5, 7, 56: mirum ni or quin, undoubtedly, certainly: quid ploras pater? Mirum ni cantem: condemnatus sum, I wonder I don't sing, of course I ought to sing, Naev. ap. Cic. de Or. 2, 69, 278:

    mirum, quin ab avo ejus, aut proavo acciperem,

    Plaut. Trin. 4, 2, 125:

    mirum quin te advorsus dicat,

    id. Am. 2, 2, 118:

    quid mirum?

    what wonder? Ov. A. A. 3, 110.— Comp., only ante-class.: mirior inquam tibi videor, Titin. ap. Paul. ex Fest. p. 123 Müll.: quid hoc mirius? Varr. ap. Non. 135, 29.— Subst.: mīra, ōrum, n., wonders, marvels:

    nimia mira memoras,

    Plaut. Am. 5, 1, 57:

    septem mira,

    the seven wonders of the world, Lact. 3, 24, 1.—Hence, adv.: mīrē, wonderfully, marvellously, strangely, uncommonly, exceedingly (class.):

    puero municipia mire favent,

    Cic. Att. 16, 11, 6:

    factus canis,

    Plin. 35, 10, 36, § 102:

    laudare,

    id. 29, 3, 12, § 54:

    gratus,

    id. 29, 1, 6, § 13:

    afficere,

    Juv. 14, 24.—With a noun:

    mire opifex,

    Pers. 6, 3:

    mire quam illius loci cogitatio delectat,

    extraordinarily, exceedingly, Cic. Att. 1, 11, 3 (al. mire quantum).

    Lewis & Short latin dictionary > mirus

  • 8 prosum

    [st1]1 [-] prōsum, prōdesse, prōfui: - intr. -    - inf. futur profore Hor. Ep. 1, 8, 11.    - part. futur régulier profuturus. a - être utile à, servir à, contribuer à.    - prodesse alicui: être utile à qqn.    - plus in negotiis gerendis res quam verba prosunt, Cic. Ac. 2, 2: dans la gestion des affaires les faits servent plus que les mots.    - avec datif nihil tibi mea litterae proderunt, Cic. Fam. 12, 17, 7: ma lettre ne te servira à rien.    - prodesse omnibus, Cic. Nat. 2, 64: être utile à tous.    - id mirum quantum profuit ad concordiam civitatis, Liv. 2, 1, 11: cette mesure contribua étonnamment à mettre la concorde dans la cité.    - in id prodesse, ut... Quint. 8, 3, 9: servir à ceci, savoir à...    - ad aliquam rem alicui prodesse, Sall. J. 85: être utile à qqn en vue de qqch.    - prodesse + inf.: être utile de.    - quid prodest recondere se? Sen. Ep. 5, 43, 1: à quoi bon se cacher?    - multum prodest contemnere... Cic. Tusc. 4, 64: il est très utile de mépriser...    - hoc facere illum rei publicae prodest, Cic. Att. 2, 1, 6: cette manière qu'il a d'agir rend service à l'état.    - hortari ne... nihil profuturo gemitu pectus diduceret, Petr. 111: exhorter à ne pas déchirer sa poitrine de gémissements qui ne serviraient à rien.    - non possum scire an ei profuturus sim quem admoneo, Sen. Ep. 3, 29: je ne peux pas savoir si vraiment je vais rendre service à l'homme que j'avertis. b - en médec. être bon, salutaire, efficace.    - prodesse ad aliquam rem: être bon pour qqch.    - Plin. 22, 131; 22, 141, etc. [st1]2 [-] prōsum: c. prorsum.
    * * *
    [st1]1 [-] prōsum, prōdesse, prōfui: - intr. -    - inf. futur profore Hor. Ep. 1, 8, 11.    - part. futur régulier profuturus. a - être utile à, servir à, contribuer à.    - prodesse alicui: être utile à qqn.    - plus in negotiis gerendis res quam verba prosunt, Cic. Ac. 2, 2: dans la gestion des affaires les faits servent plus que les mots.    - avec datif nihil tibi mea litterae proderunt, Cic. Fam. 12, 17, 7: ma lettre ne te servira à rien.    - prodesse omnibus, Cic. Nat. 2, 64: être utile à tous.    - id mirum quantum profuit ad concordiam civitatis, Liv. 2, 1, 11: cette mesure contribua étonnamment à mettre la concorde dans la cité.    - in id prodesse, ut... Quint. 8, 3, 9: servir à ceci, savoir à...    - ad aliquam rem alicui prodesse, Sall. J. 85: être utile à qqn en vue de qqch.    - prodesse + inf.: être utile de.    - quid prodest recondere se? Sen. Ep. 5, 43, 1: à quoi bon se cacher?    - multum prodest contemnere... Cic. Tusc. 4, 64: il est très utile de mépriser...    - hoc facere illum rei publicae prodest, Cic. Att. 2, 1, 6: cette manière qu'il a d'agir rend service à l'état.    - hortari ne... nihil profuturo gemitu pectus diduceret, Petr. 111: exhorter à ne pas déchirer sa poitrine de gémissements qui ne serviraient à rien.    - non possum scire an ei profuturus sim quem admoneo, Sen. Ep. 3, 29: je ne peux pas savoir si vraiment je vais rendre service à l'homme que j'avertis. b - en médec. être bon, salutaire, efficace.    - prodesse ad aliquam rem: être bon pour qqch.    - Plin. 22, 131; 22, 141, etc. [st1]2 [-] prōsum: c. prorsum.
    * * *
        Prosum, prodes, profui, prodesse. Terent. Prouffiter à autruy, Aider et servir.
    \
        Id mirum quantum profuit ad concordiam ciuitatis. Liu. Combien il prouffita et servit à, etc.

    Dictionarium latinogallicum > prosum

  • 9 mirabilis

    mīrābĭlis, e [miror] [st2]1 [-] admirable, merveilleux. [st2]2 [-] étonnant, singulier, prodigieux.    - compar. mirabilior, Cic. de Or. 2, 18, 74; superl. mirabilissimus, Col. 6, 36, 3.    - mirabilis cupiditas, Nep.: ardeur singulière.    - vos esse istiusmodi haud mirabile est, Ter.: il n'est pas étonnant que vous soyez tels.    - mirabile est, quam non multum differat, Cic. de Or. 3, 51, 197: c'est une chose étonnante combien petite est la différence. --- Cic. Div. 2, 19, 44.    - mirabile quantum = mirum quantum: *il est étonnant combien* = extraordinairement.    - mirabile quantum gaudebat, Sil. 6, 620: il ressentait une joie extrême.    - non est mirabile si... Ov.: il n'est pas surprenant que...    - mirabile dictu, Liv.: chose étonnante à dire.    - mirabile visu, Virg.: chose étonnate à voir, spectacle étonnant.    - mirabilem in modum, Cic.: d'une manière étonnante.    - mirabile donum, Virg.: présent magnifique.    - magis sunt mirabiles, Cic.: ils méritent plus d'admiration.    - mirabile videtur quod non rideat haruspex... Cic. Nat. 1, 71: on trouve étonnant qu'un haruspice ne rie pas...    - mirabilia opera, Vulg. Eccli. 11, 4: oeuvres miraculeuses, miracles.    - mirabilia facta, Vulg. 5, 30: miracles.    - mīrābĭle, is, n.: un miracle. --- Vulg. Eccl.
    * * *
    mīrābĭlis, e [miror] [st2]1 [-] admirable, merveilleux. [st2]2 [-] étonnant, singulier, prodigieux.    - compar. mirabilior, Cic. de Or. 2, 18, 74; superl. mirabilissimus, Col. 6, 36, 3.    - mirabilis cupiditas, Nep.: ardeur singulière.    - vos esse istiusmodi haud mirabile est, Ter.: il n'est pas étonnant que vous soyez tels.    - mirabile est, quam non multum differat, Cic. de Or. 3, 51, 197: c'est une chose étonnante combien petite est la différence. --- Cic. Div. 2, 19, 44.    - mirabile quantum = mirum quantum: *il est étonnant combien* = extraordinairement.    - mirabile quantum gaudebat, Sil. 6, 620: il ressentait une joie extrême.    - non est mirabile si... Ov.: il n'est pas surprenant que...    - mirabile dictu, Liv.: chose étonnante à dire.    - mirabile visu, Virg.: chose étonnate à voir, spectacle étonnant.    - mirabilem in modum, Cic.: d'une manière étonnante.    - mirabile donum, Virg.: présent magnifique.    - magis sunt mirabiles, Cic.: ils méritent plus d'admiration.    - mirabile videtur quod non rideat haruspex... Cic. Nat. 1, 71: on trouve étonnant qu'un haruspice ne rie pas...    - mirabilia opera, Vulg. Eccli. 11, 4: oeuvres miraculeuses, miracles.    - mirabilia facta, Vulg. 5, 30: miracles.    - mīrābĭle, is, n.: un miracle. --- Vulg. Eccl.
    * * *
        Mirabilis, et hoc mirabile, pen. corr. Cic. Esmerveillable, Admirable, Merveilleux.
    \
        Mirabiles fama effigies. Plin. Qu'on tient à grande merveille.
    \
        Mirabilem in modum. Cic. Merveilleusement.

    Dictionarium latinogallicum > mirabilis

  • 10 mīrus

        mīrus adj.    [2 MI-], wonderful, marvellous, astonishing, extraordinary, amazing: populi R. aequitas: miris modis odisse Sostratam, exceedingly, T.: visenda modis animalis miris, wonderful to the view, V.: mirum in modum, surprisingly, Cs.: quod vos ignorare non mirum est: sibi mirum videri, quid esset, etc., Ct.: quid istuc tam mirumst, si, etc., what is so strange in that? T.: nisi hoc mirum est, si, etc.: id mirum quantum profuit ad, etc., i. e. extraordinarily, L.: Mirum ni cantem? Is it strange I don't sing, Naev. ap. C.—As subst n.: si quid miri faciat natura, H.: Mira loquar, O.
    * * *
    mira, mirum ADJ
    wonderful, strange, remarkable, amazing, surprising, extraordinary

    Latin-English dictionary > mīrus

  • 11 auffallen

    auffallen, I) eig., auf etw. fallen: accĭdere (v. Geschossen, v. Platzregen etc., auf etwas, alci rei). – schwer, heftig au., graviter accĭdere (v. Geschossen); graviter prolabi (heftig niedersinken, v. Pers.). – II) uneig., a) durch Neuheit befremden, einen üblen Eindruck machen: es fällt mir etw. auf, moveor od. commoveor alqā re; percutit alqd animum [196] meum: eine Sache fällt auf, res habet aliquid offensionis (ist anstößig). – b) = als ungewöhnlich in die Augen fallen: esse notabilem (bezeichnens-, bemerkenswert sein, von Pers. u. Dingen). – conspici. conspicuum esse (ungewöhnlich die Blicke der Leute auf sich ziehen, v. Pers. u. Dingen). – mirum esse. admirationem habere (Verwunderung erregen). – es fällt mir auf (ich finde es auffallend), daß etc., miror od. admiror mit folg. quod u. Konj. od. mit folg. Akk. u. Infin.: es fällt mir auf, was etc.? miror od. mihi mirum videtur, quid etc.?auffallend, auffällig, a) einen unangenehmen Eindruck machend: molestus (beschwerlich). – gravis (drückend, lästig). – b) ungewöhnlich: notabilis od. notandus (bemerkenswert). – insignis (hervorstechend, z. B. exemplum). – conspicuus od. conspiciendus (als ungewöhnlich die Blicke der Leute auf sich ziehend). – mirus (Verwunderung erregend), sonderbar, z. B. quid mirum in senibus, si etc.). – eine au. Tracht, dissentiens a ceteris habitus: au. durch die Tracht, cultu notabilis.Adv.mirum in modum: mirum quantum (bei Verben): ich finde es au., daß etc., s. auffallen no. II, b.

    deutsch-lateinisches > auffallen

  • 12 außerordentlich

    außerordentlich, extraordinarius (was wider die bestehende Ordnung u. gesetzliche Form geschieht). – inusitatus. insolitus. insolens. non vulgaris (ungewöhnlich). – novus. inauditus. verb. novus et inauditus (neu u. noch nicht gehört). – incredibilis (unglaublich). – rarus. singularis (selten, einzig in seiner Art). – mirus. mirificus. mirabilis (Bewunderung erregend, auffallend, sonderbar, [296] im guten u. üblen Sinne). – insignis (hervorstechend und so auffallend. im guten u. üblen Sinne). – summus (sehr groß, z. B. celeritas). – immanis (ungeheuer groß etc.). – divinus (göttlich = unvergleichlich, z. B. ingenium, memoria); verb. singularis et divinus (z. B. Antonii vis ingenii). – ein au. Redner, divinus homo in dicendo; praecipuus eloquentiā: Afrikanus, ebenso au. als Mensch, wie als Feldherr, Africanus, singularis et vir et imperator: au. Talente besitzen, plus in alqo est ingenii quam videtur humana natura ferre posse: au. Beifall ernten, mire placere (vom Schauspieler etc.): jmdm. au. Dienste leisten, mirabiles utilitates alci praebere: jmdm. etwas als au. Steuer auferlegen, extra ordinem imperare alci alqd.Adv.extra ordinem. – praeter morem od. consuetudinem (gegen Sitte od. Gewohnheit). – incredibiliter (unglaublich). – mire. mirifice. mirum in modum (auf bewundernswerte Weise. auffallend: z. B. au. gefallen [v. Schauspieler etc.], mire placere); verstärkt (ganz au.) mirum quantum od. quam; incredibile quantum – insigniter (hervorstechend u. so auffallend, im guten u. üb len Sinne). – summe (äußerst). Oft ist es in Verbdg. mit einem Adj. durch den Superl. oder durch zwei Synonyma auszudrücken, s. »äußerst« (Adv.) die Beispp.

    deutsch-lateinisches > außerordentlich

  • 13 unbeschreiblich

    unbeschreiblich, inenarrabilis (unaufzählbar, z.B. labor). – incredibilis (unglaublich, z.B. laetitia). singularis (einzig in seiner Art, z.B. fides, crudelitas). – mirus (außerordentlich, z.B. desiderium). – od. durch nescio quid (z.B. illud nescio quid praeclarum) – od. durch mirum quantum (z.B. id mirum quan- [2379] tum profuit ad concordiam civitatis). – unb. beredt, supra quam enarrari potest eloquens: unb. schön, supra quam ut describi facile possit eximius: dein Brief hat mir eine unb. Freude gemacht, exprimere non possum, quanto gaudio me affecerint tuae litterae.

    deutsch-lateinisches > unbeschreiblich

  • 14 sehr

    sehr, summe (im höchsten Grade, z.B. disertus: u. cupere). – maxime (am meisten, überaus, z.B. gratus: u. idoneus). – magno opere. maximo opere. summo opere (höchlich, z.B. mirari). – impense od. impensius (ohne Mühe zu scheuen, sehr eifrig. z.B. orare). – admodum (in vollem Maße, z.B. alqm diligere: u. adm. multi). – valde (stark, z.B. errare, alqm diligere: u. magnus). sane quam (gar wohl, gar sehr, z.B. gaudere: u. brevis). enixe (mit angestrengter Kraft, angelegentlich, z.B. operam dare). vehementer (gewaltig, gar sehr, rogare, dolere, gaudere: u. errare u. utilem esse: und erit mihi vehementissime gratum). graviter (schwer, heftig, z.B. aegrotare: u. iratus). – mire. mirifice. mirum quantum (erstaunlich, außerordentlich, z.B. mire gratus: u. mire favere: u. mirif. laudare: u. mir. quantum profuit). apprime (vorzüglich, ausgezeichnet, z.B. gnarus alcis rei). – in primis (unter den ersten, vor allen, z.B. in dicendo copiosus). – bene (wohl, gehörig, z.B. bene mane: und bene potus).egregie. eximie (ungemein, ausnehmend, z.B. egr. fortis: und egr. placere: u. exim. diligere). – longe (weit, bei allen Wörtern, die einen Vorzug oder einen Unterschied bezeichnen. z.B. superare od. praestare od. antecelere: u. diversus). [2111] Außerdem drücken die Lateiner unser »sehr (od. überaus)« noch aus: a) durch per mit dem Adjektiv, Adverb od. Verbum verbunden oder durch perquam, z.B. sehr wenige, perpauci; perquam pauci: ich freue mich sehr, pergaudeo; perquam gaudeo: sehr angenehm, pergratus; perquam gratus: sehr selten, perrarus; als Adv., perraro od. perquam raro. – b) durch dis... mit dem Verbum verbunden. das »sehr« steigert, z.B. sehr wünschen zu etc., discupere mit Infin.: sehr loben, dilaudare. – c) durch den Superlativ, den sie noch durch ein vorgesetztes longe oder multo verstärken, z.B. sehr schwer, difficillimus: sehr fruchtbar, longe fertilissimus. – d) durch Hendiadyoin, z.B. sehr schwer (schwierig), difficilis et arduus: etw. sehr fürchten, metuere et horrere alqd (z.B. a vobis supplicia).nicht sehr, eben nicht sehr, non ita, haud ita (z.B. non ita multi: u. haud ita multo post); non satis (z.B. non satis se tutum in Argis videbat). so sehr, s. sosehr.

    deutsch-lateinisches > sehr

  • 15 prosum [1]

    1. prō-sum, prōfuī, prōdesse, nützlich sein, nützen (Ggstz. obesse, nocere), I) im allg.: prodesse aequum est, Ter.: illa, quae prosunt aut quae nocent, aut bona sunt aut mala, Cic.: id mirum quantum profuit ad concordiam civitatis, Liv.: in id quoque prodest, ut etc., Quint.: constantia multum prodest in amore, Prop.: eaque in prima parte actionis dicit, quae sunt in summa (im letzten) profutura, Quint.: minus idem proderit in discendis, quae etc., Quint.: quae ad obtinendum, quod intendimus, prodesse, Quint. – m. Angabe wem? durch Dat., qui nec tibi nec alteri prosunt, Cic.: non modo igitur prodest, sed obest etiam Clodii mors Miloni, Cic.: nec hodie, ut prosit mihi Romanorum gratia, ne obsit tantum, deprecor, Liv.: dicere quod causae prosit (Ggstz. dicere aliena), Cic.: studiis scholas prodesse, moribus nocere, Quint.: prodesse reis apud regem, Curt. – mit folg. Infin., multum prodest ea quae metuuntur ipsa contemnere, Cic. Tusc. 4, 64: iis carum et iucundum esse maxime prodest, Q. Cic. de pet. cons. 16: prodest vehementer nusquam discedere, ibid. 43: quod interdum non minus prodest quam diserte dicere, Nep. Epam. 3, 2: quid proderat ditasse Paelignas anus? Hor.: quae scire magis iuvat quam prodest, Sen.: quid mihi fingere prodest? Ov.: proderit per partes ediscere, Quint. – II) insbes., als mediz. t. t. v. Heilmitteln usw., anschla gen, zuträglich sein, helfen (Ggstz. nocere), balineum assumo, quia prodest, vinum, quia non nocet, Plin. ep.: quicquid animum erexit, etiam corpori prodest, Sen.: faba prodest voci, Plin.: isatis contra ignem sacrum prodest, Plin. – m. Infin., contra anginas tritum in posca gargarizari prodest, Plin. 20, 52. – mit Acc. u. Infin. Pass., alia saepius uri prodest, Plin. 36, 201. – / Infin. Fut. profore, Hor. ep. 1, 8, 11. Cl. Mamert. de stat. anim. 2, 9. p. 132, 18 Egbr. Alcim. ad Sor. 590.

    lateinisch-deutsches > prosum [1]

  • 16 bewundern

    bewundern, mirari (sich wundern über etwas [472] Neues, Seltsames, Ungewöhnliches). – admirari (gleichs. anstaunen, mit Bewunderung betrachten, etw. Großes, Ggstz. contemnere). – sich selbst bewundern, se admirari; se suaque mirari. – bewundert werden, admiratione affici (v. Pers.); admirationem habere (Bewunderung erregen, v. Lebl.): sehr b. werden, in magna od. maxima admiratione esse: er wird sehr bewundert, magna est admiratio alcis.bewundernswert,- würdig, admiratione dignus; mirandus; admirandus; mirabilis; admirabilis. – auf eine b. Weise, admirandum in modum; mirum quantum (außerordentlich).

    deutsch-lateinisches > bewundern

  • 17 unberechenbar

    unberechenbar, maior quam qui aestimari possit (z.B. damnum). fortuītus (nur vom Zufall abhängig, z.B. casus eventusque rerum). – einen unb. Einfluß auf etwas haben, mirum quantum prodesse ad alqd (z.B. ad concordiam civitatis).

    deutsch-lateinisches > unberechenbar

  • 18 Verwundern

    Verwundern, das, s. Verwunderung. – zum V., mirum quantum.

    deutsch-lateinisches > Verwundern

  • 19 θαυμαστός

    θαυμαστός (vgl. ϑαυμάσιος), bewundert, wunderbar, bewundernswerth; H. h. Cer. 10; oft bei Pind., πατήρ, υἱός, στρατός, ὄλβος, P. 3, 71. 4, 241. 2, 47 N. 9, 45; oft in Prosa, ἔργα μεγάλα καὶ ϑαυμαστά Her. 1, 1, ἀ νὴρ ϑ. καὶ δεινός Plat. Rep. X, 596 c; auch ὦ ϑαυμαστέ, wie ὦ ϑαυμάσιε, Polit. 265 a; ϑαυμαστὸς τῆς εὐσταϑείας, wegen, Plut. Popl. 14; – οὐδὲν ϑαυμαστόν ἐστι, es ist nicht zu verwundern, Dem. 11, 19; ὃ πάντων ϑαυμαστότατον ἀκοῠσαι, ὅτι Plat Symp. 220 a; ϑαυμαστὸν ποιεῖς, ὅς Xen. Mem. 2, 7, 13; ϑαυμαστὸν ὅσον, Wunder wie viel, mirum quantum, Plat. Theaet. 150 d; ϑαυμαστὸν ἡλίκον Dem. 24, 122; – mit folgdm εἰ, Xen. Symp. 4, 3. – Adv., z. B. ϑαυμαστῶς ὡς σφόδρα Plat. Rep. I, 331 a.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > θαυμαστός

  • 20 θαυμάσιος

    θαυμάσιος, α, ον, Sp. auch 2 Endgn, wie Luc. im. 19, bewunderungswürdig, wunderbar, nach Moeris attisch für das hell. ϑαυμαστός; Χάρις Hes. Th. 584; H. h. Merc. 443; τέρας ϑ. προςιδέσϑαι Pind. P. 1, 26; Ar. Th. 468. Von Her. 2, 35 an in Prosa sehr gew.; ϑαυμασιώτατον ἂν εἴη Is. 1, 28; ἐμοὶ ϑαυμάσιόν τι γέγονεν Plat. Apol. 40 a; oft mit acc., αἱ βάλανοι ϑαυμάσιαι τὸ κάλλος Xen. An. 2, 3, 15; – ϑαυμάσιον ὅσον, mirum quantum, Plat. Symp. 217 a; ϑαυμάσι' ἡλίκα Dem. 19, 24; ὦ ϑαυμάσιε Plat. Rep. IV, 435 c Phaedr. 260 d u. sonst, mit ironischem Anstrich u. tadelnd: wunderbar, seltsam. – Adv. ϑαυμασίως, Ar. Nubb. 1240 Plat. Phaed. 60 b u. öfter.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > θαυμάσιος

См. также в других словарях:

  • PERSIA — quae Persis Ptol. Plin. l. 6. c. 25. et Melae, l. 1. c. 2. Farstan, et Farsistan incolis, teste Castaldô, Provincia Asiae notissima atque clarissima, inter Susianam ad occasum, et Carmaniam ad ortum; atque inter Parthiam ad Boream et sinum… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • prouffiter — Prouffiter, neutr. acut. Est gaigner, augmenter en moyens, comme, Il prouffite bien, Augetur lucro, et, Il prouffite aux lettres, Doctior in dies euadit, Et d un enfant, herbe ou autre chose née pour croistre, on dit, Il ne prouffite point, quand …   Thresor de la langue françoyse

  • ALCES — I. ALCES Bithyniae fluv. Plin. l. 5. c. ult. II. ALCES apud Solin. c. 23. ubi de Germania, Est et alces mulis comparanda, adeô propensô labrô superiore, ut nisi recedens in posteriora vestigia pasci non queat. Scandinavia insula ê regione… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • JEZDEGIRDES — Rex Persarum, ab Othman sil. Ophan Scenitarum Arabum Amirano victus ac interfectus est. Graecis Scriptoribus nonnullis vocatur Ι᾿ασδαγέρδης Σαριὲν Μαςτρὲ βασιλὲυς Περσῶν: Georg. Chrysococco Medico Comm. de Anno Pers. Ι᾿ασδακέρδης Σαρίαρ, i. e.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PAEONIA — I. PAEONIA Gall. la Peone, nomen floris, quô nullus grandior, ab heliotropio si discesseris; maiori utique habenda in pretio, si minor exsisteret. Nihil enim speciosius hôc flore, nihil eius splendidius purpurâ, nihil foliorum magnificentia… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • croire — Croire, Credere. Croire et dire, Autumare. Aisé à croire, Credibilis. Croire facilement, Se credulum praebere. Croire pour tout certain, Pro haud dubio habere. Comme je croy par quelques conjectures que j ay, Vt coniicio. Chacun le croit ainsi… …   Thresor de la langue françoyse

  • PENSILES Horti — Curtio l. 5. c. 1. ubi Babylonem deseribit, memorantur his verbis: Super arce vulgatum Graecorum fabulis miraculum Pensiles horti sunt; summam murorum altitudinem aequantes multarumque arborum umbrâ et proceitate amoeni. Saxô pilae, quae totum… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • AEGYPTUS — I. AEGYPTUS Ciceronis libertus, l. 16. ep. 15. Ad Tyronem. II. AEGYPTUS Rex Aethiopum, a S. Matthaeo, ut horum traditio haber, ad Christi fidem conversus. Marmol. l. 10. c. 13. III. AEGYPTUS a quo Aegypto regioni nomen secundum quosdam, Beli fil …   Hofmann J. Lexicon universale

  • DII — ingenii ab Unius notitia exerrantis figmentum, tot fuêre apud Gentiles, quot deprehendêrunt vel usui suo, vel terrori, vel admirationi apta instrumenta; omisso Eo, qui solus horum Auctor, naturâ suâ invisibilis, per visibilia haec sua opera ipsis …   Hofmann J. Lexicon universale

  • POLOGRAPHIA — Graece Πολογραφία inter opera Astronomica Democriti, recensetur a Laertio in Vita eius: quâ voce intelligitur descriptio πόλων καὶ ἀναλημμάτων ςκιοθηρικῶν, polorum et analemmatum sciothericorum. Nempe veteres Graeci Πόλον primitus dixêre caelum… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • STOICI — Philosophorum secta, cuius auctor est Zeno Cittieus, Strabo l. 14. Κίττιον ἔχει λιμένα κλειςτόν. εντἐυθέν ἐςτι Ζην´ων ὁ τῆς Στωϊκῆς αἰρέσεως ἀρχηγέτης. Stoicis autem nomen a porticu, ubi docuit Zeno. Quasi dicas, porticenses, ve. porticuarios.… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»